Tijdens een van onze bezoeken aan Jeruzalem zaten mijn vrouw Tamara en ik aan het ontbijt in het King David Hotel. Ik zat met mijn rug naar de ingang. Tamara zegt “weet je wie de zaal binnenkomt”? Nee ik heb geen ogen in mijn achterhoofd. “Het is Dr. Ruth”. Even later loopt een heel kleine vrouw langs onze tafel helemaal naar achteren. “Wil je haar bij ons aan tafel hebben”? vraag ik in mijn onschuld, … [Lees verder]
De Henri Polaklaan was mijn lievelingsstraat. Ik groeide op in, zoals men beweerde, de mooiste laan van de Amsterdamse Plantagebuurt. Wij woonden op nummer 42A, het eerste huis tegenover Artis. Het was een hoekpand op de tweede en derde verdieping naast de kerk: de Hersteld Apostolische gemeente. Als je voor het eerst in ons trappenhuis kwam, dacht je dat je de hemel inliep, zo steil was de trap naar onze woning op tweehoog. Ik had … [Lees verder]
Sterft iemand die ons zeer na staat, dan is er in de ontwikkelingen van de eerstvolgende maanden iets waarvan we menen te merken dat – hoe graag we het ook met hem gedeeld hadden – dit zich alleen zo kon ontplooien omdat hij ver weg is. We groeten hem voor het laatst in een taal die hij al niet meer begrijpt. [Walter Benjamin – Einbahnstrasse (1928) / Eenrichtingstraat (1994), vertaling Paul Koopman] __ __ __ … [Lees verder]
4 en 5 mei waren dagen vol tegenstellingen. Herdenking en bevrijding. Herinnering en viering. Jom Ha’atsmaoet (Israels onafhankelijkheidsdag) viel dit jaar op de avond van 4 mei en de dag van 5 mei. Jom Hazikkaron, waarop Israel de gevallen soldaten en burgers herdenkt, viel op de avond van 3 mei en op 4 mei overdag. Op deze dagen was onze aandacht meer dan anders gevestigd op Israël. Iets dat ons tot zingen kan aanzetten. Dat … [Lees verder]
Copyright © 2023 - De Vrijdagavond - Alle rechten voorbehouden | Logo-ontwerp: Françoise Nick