De wachtkamerstoelen van de poli chirurgie in het Tel Avivs ziekenhuis lijken niet gemaakt om patiënten te plezieren. Ze zijn hard en ongemakkelijk en het komt voor dat je er een paar uur in moet doorbrengen totdat je aan de beurt bent. Ik heb maar een dik Nederlands boek meegenomen. Tegenover mij zit een stokoude, magere maar vitale man. Beroepsgedeformeerd als ik ben, probeer ik te raden wat hem mankeert. Het is, denk ik, een … [Lees verder]
Nog nooit heb ik Israël gezien zoals het nu is. De mensen zijn bedrukt, somber, terneergeslagen. Er ligt een dikke grauwsluier over het hele land. Er lijkt iets fundamenteel veranderd te zijn in de publieksstemming die altijd nogal opgetogen en luidruchtig was. De man achter de toonbank waar ik altijd mijn nootjes koop ziet er vreselijk slecht uit. Als ik hem vraag of hij beseder is (of hij oké is) zegt hij: “natuurlijk niet! Wie kan … [Lees verder]
De oorlog tussen Gaza en Israël maakt ook in de westerse wereld veel emoties los. Waar kortdurend de afschuw overheerste toen de gruweldaden van Hamas aan het licht kwamen, maakte dat vooral in linkse kringen snel plaats voor ongeloof dat dit werkelijk had plaatsgevonden. Bagatellisering, jamarisme en contextualisme Toen dat toch onomstotelijk was vastgesteld, volgden bagatellisering en jamarisme ofwel contextualisme. De een noemde Hamas radicale militanten die nu eenmaal af en toe “wat hardhandig” zijn (Abu … [Lees verder]
Zaterdagochtend vroeg werd ik wakker van sirenes. Mijn eerste gedachte was: ambulances en daarna nog meer ambulances, er is vast een aanslag bezig. Toen ik goed wakker was begreep ik dat het luchtalarm was. Mijn vrouw en ik gingen naar de mamad, de versterkte kamer in ons appartement waar je iets veiliger bent voor bominslagen dan elders in huis. We prezen ons gelukkig dat we niet zoals sommige anderen over straat moesten rennen naar een … [Lees verder]
Copyright © 2023 - De Vrijdagavond - Alle rechten voorbehouden | Logo-ontwerp: Françoise Nick