Berichten door Paul Damen

Zijn eerste kennismaking met het lokale Jodendom eindigde in laveloze dronkenschap. Hij was dertien en hoorde zijn moeder wel kijven, maar met zijn puberale kop in de pleepot verstond hij niet wat ze precies zei. ‘Waar zat jij? Waar ben jij zo ziek geworden? Bij die Joden zeker?’  Ja hoor. Bij die Joden. Hij was er nog wel zo trots op dat hij als volwassene mee had gemogen naar het ‘sjiwwe zitten’, een vreemd oriëntaals … [Lees verder]

‘G-dverrrrrdomme!’ Met zo’n rollende rrrr. Ja, vloeken kon zijn moeder wel. Als de beste Mokummer bootwerker. En nee, blij met die brief van het Joodse Bomenfonds met bijbehorende acceptgirokaart was ze allerminst. Luid rolden de rr’en door de serre. ‘Hoe’, klaagde zij met theatraal misbaar, haar armen in de lucht, ‘hoe weten die kl**tzakken waar en wie ik ben?’ ‘Ma, ze hebben vast de adressenbak van de Amsterdamse gemeente rond 1900. Daar zit oma in.’ … [Lees verder]