Kunst en Cultuur

Verplichte reis voor holocaust ontkenner 

De figuren rechts op het bankje zitten rustig, wat doen ze daar? Ze doen wat wij mensen meestal doen, helemaal niets. Ze zullen het er vast wel over hebben en dat is het dan. Ze zitten daar, bewegen niet, want dan vallen zij ook.  De figuur links lijkt dood, maar dat kan schijn zijn. Het is zo alles omvattend, ga er maar niet aan beginnen om hem wakker te maken. Wie of wat is hij? … [Lees verder]

Vrijdag Vooraf

Tegengestelde vogels en een accordeon als minnaar 

“Wat ik schilder is van mij. Dit ben ik. Dit heb ik te vertellen. Ik kan mijn werk ook niet verkopen. Het komt niet bij me op, omdat ik schilder wat ik kwijt ben geraakt”. Nieuwe auteur Anne Muller beschrijft haar werk als beeldend kunstenaar, werk dat is verweven met haar leven. Anne was een onderduikkind, haar werk draagt de sporen van afscheid en verlies. We beginnen deze serie beeldende verhalen met een vrolijk schilderij: … [Lees verder]

Kunst en Cultuur

Mijn minnaar de accordeon

Mijn vijf jaar jongere zusje werd kort na de oorlog geboren. Toen ze opgroeide werd duidelijk dat ze heel muzikaal was. Mijn ouders waren in het bezit van een piano die de oorlog had overleefd, in tegenstelling tot de eigenaresse tante Annie. Wij kregen pianoles en terwijl ik met veel moeite Für Elise oefende uit het muziekboek, speelde mijn zusje het uit het hoofd. Ik bewonderde haar pianospel en later haar talent voor de accordeon. Absoluut … [Lees verder]

Professor Zelig Zelmanovitch

Een bolhoed? Nee, zeker niet

De Bouwput Het was een verstandig besluit om bij mijn aanstelling in Leuven te verlangen dat ik me niet alleen moet bezighouden met de bouw van de kliniek. Patiëntenzorg en het opleiden van studenten heeft nog steeds de hoogste prioriteit in mijn bestaan. Ik zal niet ontkennen dat mijn leven nu door al deze afwisselende bezigheden in Leuven verre van saai is. Ook deze week is het weer flink raak. Gisterochtend een paar slechtnieuwsgesprekken. In … [Lees verder]