Op wie zal ik nu weer stemmen? Wat te doen in deze verwarrende tijden?
Als voor u de vraag centraal staat ‘hoe kijken ze naar antisemitisme, veiligheid en Joods leven? En wat vinden de partijen van Israël en Gaza? Dan is de kieswijzer van Jonet heel handig. In een notendop stelde de Jonetredactie een overzicht op per partij in volgende van de huidige verdeling van de Tweede Kamer.
In deze kieswijzer lezen we over de Israël en Gaza:
- Als het aan Wilders ligt, betaalt Nederland ‘geen cent aan de wederopbouw van Gaza; de rekening kan worden doorgestuurd naar landen die Hamas steunen’.
- Dat GroenLinks-PvdA staan voor ‘stevige sancties tegen Israël, waaronder volledige opschorting van het EU-Israël Associatieakkoord; het stopzetten van militaire samenwerking, de import, export en doorvoer van wapens; persoonssancties tegen Israëlische ministers en militairen verantwoordelijk voor oorlogsmisdaden en een totaalverbod op economische betrekkingen met de illegale nederzettingen’.
- De ChristenUnie houdt zich bij haar leest: ‘We spannen ons in het bijzonder in voor de situatie van (Palestijnse) christenen in Gaza, in de oude stad van Jeruzalem en de Westbank’.
- Volt is voor de tweestatenoplossing en ondersteunt ‘een democratisch bestuur van Palestina’ zonder ruimte voor Hamas.
Kijk zelf verder, best handig zo’n overzicht voor de lezer voor wie joodse zaken doorslaggevend zijn.
Over veiligheid heb ik geen klachten.
Voor mij, uw meestal op de achtergrond blijvende eindredacteur, gelden andere onderwerpen bij het kiezen. Verklaringen over antisemitisme vind ik gratuit – mooi moreel scorend, maar praktische maatregelen nemen en vervolging van schuldigen blijkt heel lastig te zijn. En over de veiligheid heb ik geen klachten. Ik zie bij alle joodse gebouwen beveiliging en kan me geen aanslag herinneren in dit land.
Israël en Gaza vind ik te ver weg voor de polderpolitiek die binnenlands al zo weinig voor elkaar krijgt. Fijn als er genuanceerde meningen worden geuit, want van fanatieke schreeuwers krijg ik akelige kriebels. Dus in zoverre laat ik dit onderwerp wel meewegen.
Loon- en inkomstenheffing
Wat is dan wel belangrijk voor mij? Na lang gepuzzel kom ik op ‘waar komt de grootste portie belastinggeld vandaan’? Want dat zegt iets over hoe we de toekomst zien.
De belangrijkste bron waar onze staatskas mee wordt gespekt is de loon- en inkomstenheffing. Daar komt 144,9 miljard euro vandaan ofwel een derde (33 procent) van de begroting. De volgende twee posten zijn de BTW met 18 procent en de zorgpremies: 57,0 miljard ofwel 13,0%. (periode 2021-2024, met dank aan Claude AI).
Mijn pleidooi is dat lagere inkomens naar een heel laag percentage gaan, zo niet naar nul. Dus van het minimumloon tot modaal (nu jaarlijks 43.000 bruto) naar heel weinig tot geen belastingdruk.
Even uitzoomen: waarom belasting betalen over iets wat je met je hoofd en/of handen doet?
Het is er vast ooit ingeslopen omdat dit gemakkelijk is te innen (via de werkgever). Maar logisch? Of rechtvaardig? Ik kan geen goede redenen bedenken, zeker niet voor de lagere inkomens.
Waarom de loonbelasting naar (bijna) nul?
Omdat in deze groepen de harde werkers en vakmensen zitten. De mensen op wie een land draait: de bouwvakker, verpleegster, politieagent, onderwijzer, schoenmaker en loodgieter. Maar ook de straatveger, aspergesteker en appelplukker – waarom niet dit soort zware werk omtoveren in leuke parttime banen waar je dit in een rustig tempo doet?
Ooit zag ik een vrolijk gekleurd veegwagentje waar drie dames met bezems de straten schoonhouden en ter afwisseling het koffieapparaat aanzetten. Kijk, zo wordt het vrolijk werk waar je niet qua tempo wordt afgebeuld en waar je ook nog eens netto twintig euro per uur aan overhoudt. Vast een zeer gewenste bij(baan).
Erkenning ambachtelijke- en handwerk
Zo’n rigoureuze daling van de inkomstenbelasting heeft ook nog eens als voordeel dat er weinig of geen laagbetaalde arbeidsmigranten nodig zijn. Tel uit je ‘winst’ in weerzinwekkende pensions en asielzoekers die eigenlijk ongeschoold werk zoeken. Zonder deze naar Nederland door ‘reisagenten’ en malafide uitzendbureaus naar Nederland gehaalde mensen, is dit land beter af. Bovenal krijgt dit ambachtelijke- en handwerk eindelijk de erkenning die het verdient. Tegelijkertijd wordt de grote arbeidsreserve* in Nederland aantrekkelijk werk geboden.
*totaal meer dan 1,1 miljoen mensen, waarbij niet iedereen even snel inzetbaar is op de arbeidsmarkt. Vooral bij arbeidsongeschiktheid varieert de mate van inzetbaarheid afhangend van werkbelasting en het aantal werkuren.
Narekening door Centraal Planbureau
Deze staatjes gaan over de narekening door het Centraal Planbureau over wat de partijprogramma’s op langere termijn betekenen voor de belastingheffing.*
*ik vond het in de Volkskrant in een analyse door Yvonne Hofs, een zeer ervaren redacteur financiën en economie.
Deze cijfers inspireerden me voor een ander perspectief op de arbeidsmarkt en waardering voor ambachtelijk werk. En deze cijfers geven een alternatieve kieswijzer voor wie dit onderwerp belangrijk vindt.
Kleine ondernemers en speciaalzaken
Zeker, ik ben een verdenker, maar daardoor kan ik een richting aangeven waar je met kleine stapjes naartoe kan gaan.
Wie de Amsterdamse krant Het Parool leest, heeft de afgelopen maand gezien op welke onderwerpen deze ‘verdenker’ nog meer op aanslaat. Zoals de verbetering van binnensteden door kleine ondernemers en speciaalzaken te ondersteunen: Als Parijs het kan, kan Mokum het ook.
Bevordering van micro-mobiliteit
Recent pleitte ik voor de bevordering van micro-mobiliteit in steden, in de race tegen verkeersinfarcten en de auto-obesitas: het steeds groter en breder worden van benzineauto’s. Als reactie op een felle column van Marcel Levi die zich groen en geel ergerde aan de vele Birò’s in Amsterdam.
Meedenken?
Schrijf zelf een opiniestuk of reageer hieronder. Dat wordt gewaardeerd!
cover: beeld met dank aan Jonet.nl
Geef als eerste een reactie