Ouders en familieleden van de gegijzelden in de tunnels van Hamas waar hun dierbaren die nu al meer dan zeshonderd dagen worden vastgehouden, weten niet meer waar ze het moeten zoeken.
Hun diepste gevoelens worden gepijnigd door hoopgevende berichten over vrijlating, gevolgd door een koude douche dat er geen deal is met Hamas.
President Trump gaf de families hoop, aangemoedigd door zijn onderhandelaar Witkoff, die zei dat het nog maar een paar dagen zou duren voordat er weer een deal met Hamas zou worden gesloten en de gijzelaars eindelijk de blauwe lucht zouden zien.
Premier Netanyahoe echode deze hoop. Dat opluchtende gevoel vervloog snel toen bekend werd dat Hamas het laatste Amerikaanse bemiddelingsvoorstel had verworpen dat eerder door Israël was aanvaard.
Hamas zou voor Israël onaanvaardbare eisen hebben gesteld die zo zijn geformuleerd dat deze terroristische organisatie aan de macht blijft in Gaza. Of Hamas inderdaad ‘nee’ heeft gezegd tegen de Amerikaanse bemiddelaar is niet duidelijk. Bovendien is Netanyahoe stokdoof voor de eis van Hamas dat het Israelische leger na het ingaan van een bestand in de loop van tijd Gaza volledig ontruimd.
En dat is tegengesteld aan wat Netanyahoe bedoelt als hij het heeft over een totale overwinning op Hamas. Deze tegengestelde belangen jagen de familieleden van de ene op de andere kast.
Ze blijven met de steun van veel Israëli’s demonstreren voor het einde van de oorlog en tegen Netanyahu’s weigering, ook al is het tijdelijk, tegemoet te komen aan de harde eis van Hamas de oorlog te stoppen.Ook zij horen en weten dat Netanyahoe ieder moment het bevel kan geven een groot offensief in het reeds voor 86 procent platgelegde Gaza te beginnen.
Met bloedend hart vragen de familieleden zich af of de nog 23 levende Israeli’s in handen van Hamas een dergelijk offensief zullen overleven. Een onbekend aantal gegijzelden zijn volgens Israelische media als gevolg van Israelische bombardementen op Gaza gedood. Dat is de onverdraaglijke pijn van veel Israëli’s.
Geen inzicht
De Israelische bevolking krijgt van de media geen inzicht in wat er echt in Gaza gebeurt. Israelische en buitenlandse journalisten wordt niet toegestaan onafhankelijk, zonder begeleiding van het leger, het drama in Gaza met eigen ogen te aanschouwen en begrijpen.
Ik sprak een man bij een restaurant die vertelde 45 km van Gaza te wonen: ‘als gevolg van de zware bombardementen daar trilt ons huis van de inslagen.’
Een vrouwelijke kolonel zei in een radio-uitzending ‘dat het goed is dat de bomaanslagen ook in Tel-Aviv worden gehoord.’ Ze drong er bij de Israëli’s op aan drie minuten per dag te kijken naar die verschrikkelijke foto’s van de massamoordpartij door Hamas op 7 oktober. Wat haar betreft wordt heel Gaza weggevaagd. De afschuwelijke beelden van 7 oktober – ik heb ze gezien – moeten dat blindelings aanvaarden.
Wie het ook weet wat de toekomst van Gaza moet zijn, is Sarah Netanyahu. Ze noemde het eerdere plan van Trump de Palestijnse bevolking uit Gaza te verdrijven zaterdag ‘geniaal’ in een interview met de rechtse Amerikaanse tv-zender Fox. Haar man, de premier, denkt er volgens haar precies zo over.
Vastlopen
Israël loopt hopeloos vast in Gaza. Mijn analyse is dat Israël en Hamas beiden de oorlog hebben gewonnen. De aangekondigde totale vernietiging van Hamas is een strategische winst voor Israël, maar ook een onuitwisbaar verlies voor Israëls positie in de wereld.
Beiden, Israël en Hamas stikken in elkaars wurggreep. De een komt er wat beter af dan de andere, want het zijn ongelijke krachten die elkaar naar het leven staan.
Geef als eerste een reactie