Netanyahu’s verdelgingsoorlog tegen Hamas kan wel de Hamas brigades zware verliezen toebrengen, maar de geest van deze organisatie niet breken.
Voor 7 oktober gaven alle opiniepeilingen aan dat Hamas ook op de westelijke Jordaanoever de populairste Palestijnse organisatie is.
De uitslag van de Palestijnse verkiezingen in 2006 was daar een sterke aanwijzing voor: Hamas veroverde 74 zetels in het Palestijnse parlement terwijl Fatah (de fractie van het Palestijnse zelfbestuur in Ramallah) met 45 zetels ver in de achterhoede bleef.
Een opiniepeiling uitgevoerd door het Palestijnse centrum voor beleid en onderzoek geeft aan dat 75 procent van de Palestijnen achter de Hamasaanval op 7 oktober staat. Die dag werd er in de straten van Gaza gejuicht.
Radicaal bevruchte emoties
Het is goed dit onder de aandacht van de protesterende studenten te brengen. Gemotiveerd door de harde beelden uit Gaza gaat hun radicaal bevruchte emotie uit naar Hamas. Dat hebben ze in de straten van Amsterdam, Den Haag, Parijs en New York duidelijk aangetoond.
Hebben de studenten enig besef waar Hamas voor staat? In de New York Times van maandag 13 mei kunnen ze uitgebreid lezen over hoe politiek leider van Hamas, Yahya Sinwar, een geheime politie aanstuurde die het dagelijks leven van Gazanen monitorde.*
Antidemocratische beweging
Deze geheime politie, de ‘General Security Service’ vertrouwt op een netwerk van verklikkers die bij het minste geringste protest tegen Hamas genadeloos werden aangepakt. Hamas is een antidemocratische beweging in de traditie van de nazi’s en hun sponsoren in Iran en in uitvoering lijkt op het verstikkende verklikkersnetwerk van de Stasi in voormalig Oost-Duitsland.
Oprichter Hamas streefde naar een islamitische staat van de rivier tot de zee
In 1986 interviewde ik sjeik Ahmed Yassin de oprichter van Hamas in het Jabalya vluchtelingenkamp en weet dat deze leider een islamitische staat nastreefde in het hele gebied dat nu wordt aangeduid met ‘van de rivier tot de zee’.
Een tijdelijk bestand met Israël zag Yassin destijds wel zitten, maar uiteindelijk moest de zionistische staat op islamitisch grond verdwijnen. Tot op de dag van vandaag is dit de onbreekbare ideologie van Hamas, die geen enkel leger kan uitwissen.
screenshots uit de New York Times, 13 en 14 mei 2024
Hamas: na de ‘bevrijding van Gaza’ mogen Joden met bijzondere bekwaamheden niet vertrekken
Aan die ideologie zitten venijnige kanten. Dat weet ik natuurlijk wel maar het was goed het nog een keer in de NYT te lezen. Volgens de NYT hield Hamas in 2021 een conferentie waar plannen werden besproken om Gaza te bevrijden (van de omsingeling en boycot).
En wat besloten de bebaarde heren als ze Palestina hadden bevrijd? Iedere Jood die een strijder (soldaat) is moet worden gedood; Joden die wilden vluchten worden met rust gelaten of vervolgd; vreedzame Joden kunnen of worden geïntegreerd of krijgen tijd om te emigreren; Joden met bijzondere bekwaamheden mogen niet vertrekken.
Massamoordenaars als helden van studenten
Bret Stephens wijst er in zijn column in de NYT op (van 14 mei) dat in het verleden westerse activistische studenten zich inzetten voor bewegingen die vrijheid beloofden, maar zich ontpopten als moordenaars zoals de Khmer Rouge in Cambodja en Mao Zedong, de grootste massamoordenaar in de laatste honderd jaar.
Op 7 oktober hebben de Hamas moordenaars en ontvoerders bewezen uit hetzelfde genocidale hout te zijn gesneden als hun wrede voorgangers, eens de helden van studenten en progressieve activisten.
Hamas is een islamitische, dogmatische beweging op lichtjaren afstand van democratie, gelijkheid en vrijheid.
Lijden Gazanen als ‘winst’ voor Hamas
Hetgeen niet wegneemt dat Israëli’s oorlog tegen Hamas in Gaza in de kaart speelt van de Hamas-propaganda. De ‘winst’ van Hamas zit in het lijden van de Palestijnse bevolking in Gaza onder de druk van de oorlog.
*zie: Secret Hamas Files Show How It Spied on Everyday Palestinians door Adam Rasgon en Ronen Bergman; New York Times 13 mei 2024 en
What a ‘Free Palestine’ Means in Practice door Bret Stephens; NYT 14 mei 2014.
cover: fragment uit Jeremy Hogan for The New York Times
Stond dit artikel maar in de kranten zodat ook die activisten dit zouden lezen!!!
Beste Carla, helemaal mee eens, maar geen enkele illusie dat ze het ook (effectief) zouden lezen.
Wat ik mij afvraag is waarom dit soort analyses -naast de kranten- kennelijk niet op universiteiten en hogescholen gemaakt worden. Ik ken de hedendaagse richtingen niet meer, maar ik denk aan parallellen met voorheen politicologie, sociologie, geschiedenis e.d.