Een bijna religieus gevoel van historisch en emotioneel gelijk houdt het land op de been

De Amerikaanse president Joe Biden voert om binnenlandse politieke redenen de druk op Israël op. 

Volgens een bericht in de Washington Post van donderdag 7 maart zal hij niet tolereren dat het Israelische leger met gebruikmaking van Amerikaanse wapens een offensief lanceert in Rafah in het zuiden van Gaza. 

Piepklein gebied 

Volgens de Israelische legerwoordvoerder houdt Hamas daar nog met enkele brigades in de tunnels stand. Evenals Europese leiders vreest Biden een onaanvaardbaar aantal Palestijnse doden als tanks, vliegtuigen en grondtroepen daar Hamas willen vernietigen. Het zuiden van Gaza is een piepklein gebied waar anderhalf miljoen Palestijnen zijn samengeperst. 

Hamas beweert dat er reeds meer dan 30.000 Palestijnen zijn gedood onder wie natuurlijk ook veel Hamas-terroristen. Wegens zijn aanvankelijk onvoorwaardelijke militaire en diplomatieke steun aan Israël heeft het nog steeds oplopende dodental in Gaza en de humanitaire crisis de positie van Biden in zijn Democratische Partij verzwakt. 

Amerikaanse moslims

Amerikaanse moslims, Palestijnen en anderen, willen geen ‘zionistische president’ in Het Witte Huis. Het zou weleens kunnen zijn dat Bidens blindelingse steun aan Israël hem in november het presidentschap gaat kosten. 

Toch is Biden van mening dat Netanyahu de oorlog tegen Hamas mag en zelfs moet winnen. Het uitschakelen van Hamas is in de regio ook van Amerikaans-strategisch belang. Maar ‘alsjeblieft Netanyahu zonder nog veel meer Palestijnse doden’ is de boodschap die vicepresident Kamala Harris had voor minister Benny Gantz die (zonder instemming van Netanyahu) naar Washington vloog. Nog een aanwijzing dat Netanyahu geen luisterend oor heeft in het Witte Huis.

Kamala Harris en haar (joodse) echtgenoot Douglas Emhoff tijdens de campagne voor Biden 1, beeldcollage Bloom

Onderhandelen in het Midden-Oosten is een uitputtingsslag

De indruk bestaat dat Israël en Hamas het via Amerikaanse en Egyptische bemiddeling in grote lijnen eens zijn over uitwisseling in fasen van gijzelaars tegen Palestijnse gevangenen onder wie ‘zware jongens.’ 

Onderhandelen in het Midden-Oosten heeft niets van handje-klap maar is een uitputtingsslag. De spanning tussen Biden en Netanyahu speelt in de kaart van Yahya Shinwar, de leider van de militaire tak van Hamas. Het geeft hem speelruimte zijn eisen op te voeren naarmate Bidens druk op Netanyahu toeneemt om zo snel mogelijk tot een deal te komen tussen Israël en Hamas.

Israëls veiligheid

Ik ben nu alweer een paar dagen in Israël. Twee problemen buitelen in de media over elkaar heen. Toenemend kans op het uitbreken van een grote oorlog tussen Israël en Hezbollah en de oorlog in Gaza.   

Als ik me niet vergis is er in Israël een algemeen belang bij het uitschakelen van Hezbollahs raketgevaar en het vernietigen van de militaire infrastructuur van Hamas. Dat zou Israëls veiligheid voor lange duur garanderen is de gedachtegang. 

Realiteit of droom?  

Ik heb geleerd dat in het Midden-Oosten niets zeker is als het om Israël gaat. Misschien schept het wegvagen van de twee terroristische vijanden langs Israëls grenzen uitzicht op een realistische benadering van het Palestijnse vraagstuk.

Spanning met Hezbollah escaleert

De spanning langs de Israëlisch-Libanese grens toe escaleert dagelijks. Hezbollah houdt vanuit het zuiden van Libanon het noorden van Israël onder zwaar raketvuur, terwijl Israël met luchtaanvallen Hezbollah doelen in Libanon aanvalt. 

Volgens een krant in Libanon zou Israël met oorlog hebben gedreigd als voor 15 maart de Hezbollah-strijdkrachten zich niet tot achter de Litani rivier hebben teruggetrokken, volgens een eerdere resolutie in de Veiligheidsraad. 

Samenleving onder spanning

De Israelische samenleving staat om die en andere redenen onder spanning. Die is voor joodse Israëli’s te verdragen omdat niet angst, maar een bijna religieus gevoel van historisch en emotioneel gelijk het land motiveert en op de been houdt.

Cover illustratie Françoise Nick