Het leven in Israël is veel intenser dan we kennen uit Nederland. Nadat we zondagnacht terugkwamen van de bruiloft werden we maandagochtend wakker gemaakt met het bericht: over een paar uur is er een lewaje.
Ondanks dat het geen gevallen soldaat betrof, wat je deze dagen teveel hoort, was het toch een man van nog geen zestig die midden in het leven stond. Heel verdrietig vooral voor zijn vrouw, (klein)kinderen en de rest van de familie.
Terwijl we terugreden van de begrafenis kregen we een uitnodiging voor een brit mila (besnijdenis), een heugelijk feit natuurlijk. Die avond waren we ook uitgenodigd voor een Bar Mitswa feest, maar daar konden we niet naartoe gaan, omdat we zelf 7 berachot organiseerden.
Al deze joodse mijlpalen in het leven binnen 24 uur, van geboorte via bar mitswa naar choepa tot aan overlijden. Het is veel maar ook mooi, het laat zien dat het leven blijft doorgaan. Als er een stopt gaat het ergens anders door. Het is ook mooi dat we, net zoals we het overlijden speciaal gedenken, we de geboorte vieren.
Niemand houdt ons tegen. Het leven gaat heel intensief door van diepte- naar hoogtepunten. Je ziet het ook in de media: een babyshower event voor zwangere vrouwen wiens man gesneuveld of gewond was geraakt, deze vrouwen zijn sterk genoeg om het (toekomstige) leven te vieren. Wat een voorbeeldfunctie.
Sinds 7 oktober op tilt
Vanaf 7 oktober slaat de intensiteit op tilt, los dat je iedere moment de social media volgt, word je ook in buurtwhatsapp groepen ingezogen voor vrijwilligerswerk.
In een van die groepen worden we bijvoorbeeld geïnformeerd over families die sjiwwe zitten, het gaat vooral om families van lone soldiers (soldaten zonder familie in Israël). We worden dan gevraagd om minje te maken. Ze zijn bang dat ze niet genoeg mensen hebben maar iedere keer is het stampvol.
Het knappe is toch wel dat na bijna drie maanden die gedrevenheid net zo sterk is als toen we begonnen wat een voorbeeld zijn ook deze vrijwilligers.
We hebben iedereen nodig
Het Israëlische systeem heeft Israël heeft de afgelopen dagen ook een goed voorbeeld gesteld. Het hooggerechtshof heeft bepaald dat het voorstel van de regering over de juridische hervormingen tegen de wet zijn en heeft het teruggestuurd naar de Knesset.
Over de wet wil ik niet oordelen maar het laat zien dat Israël een echte democratie is. Voor 7 oktober zou de pleuris zijn uitgebroken, nu wordt het (nog) voor kennis aangenomen.
Terecht, er zijn andere prioriteiten, maar laten we na de oorlog deze voorstellen ordentelijk bespreken en zien of we een breed gedragen voorstel kunnen krijgen. Deze oorlog heeft laten zien dat we echt iedereen nodig hebben.
Geef als eerste een reactie