Nauwelijks 24 uur nadat Netanyahu een opmerkelijke juridische nederlaag leed, boekte hij een overwinning met de geslaagde aanslag op het prominente Hamas kopstuk Saleh-al-Arouri in Beirut.
Aan het besluit van het Hooggerechtshof zichzelf te beschermen tegen een wet die deze instelling zou verlammen, zitten geen militaire gevolgen. De kritiek van de sterke extremistische vleugel in de regering tegen het besluit van de rechters (8 voor – 7 tegen) verzandde in het door de oorlog opgewekte tijdelijke saamhorigheidsgevoel.
Opperste paraatheid
Van de Israelische militairen en burgers zal nog veel worden gevergd als de aanslag in Beirut zal exploderen in een Israelisch-Hezbollah oorlog, waarbij ook Iran betrokken zou kunnen worden. Afgezien van de emotie heeft Hezbollah geen strategisch belang Israël te confronteren.
Het Israëlische leger, dat de strijd tegen Hamas in Gaza onverminderd voortzet, is desalniettemin in het noorden van Israël, nabij de grens van Libanon, in staat van opperste paraatheid.
Met meer dan 350.000 soldaten onder de wapens zijn de generaals ervan overtuigd, dat Tsahal een oorlog op twee fronten kan voeren en winnen.
Zo vanzelfsprekend is dat niet. Hezbollah is een sterkere vijand en is met zwaardere raketten uitgerust dan Hamas. Hezbollah zit in de bergen in tunnels van waaruit Tel-Aviv onder zwaar raketvuur kan komen.
Escalatie zit in de lucht
Terwijl ik dit schrijf gaan de ernstige schermutselingen tussen Israël en Hezbollah door. Escalatie zit in de lucht tenzij Nasrallah, de leider van Hezbollah, het bij een kleine wraak laat en geen grote oorlog met Israël riskeert. Ook hij heeft in zijn bunker gehoord dat Beirut hetzelfde lot zal treffen als Gaza als Hezbollah het waagt een oorlog tegen Israël te ontketenen. Israelische generaals en politici, onder hen Netanyahu, hebben bij het begin van de oorlog tegen Hamas gezegd dat het een Israelisch belang is Hezbollah te vernietigen en/of uit Zuid-Libanon te verdrijven.
Tegen de 100.000 Israeli’s hebben wegens de nog beheersbare vijandelijkheden met Hezbollah, steden en dorpen in het noorden van Israël ontruimd. De bevolking in het zuiden van Libanon heeft ook hun dorpen verlaten.
Terughalen van de Ford
De Verenigde Staten zien een Israëlische oorlog tegen Hezbollah in Libanon wegens regionale belangen in de Arabische wereld niet zitten. Tekens die daar op wijzen? De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken heeft een bezoek aan het Midden-Oosten uitgesteld. Ook het terughalen van de Ford, een groot Amerikaans vliegdekschip, uit het Midden-Oosten, is een aanwijzing dat Israël niet op Amerikaanse militaire steun kan rekenen als Netanyahu een militair avontuur in Libanon aan Tsahal oplegt.
Voor de goede orde – en dat wordt in de verdwazing in Israël vergeten – Israëls veiligheid hangt af van de VS.
Dat was zo in 1973 toen een Amerikaanse luchtbrug Israël redde van een nederlaag tijdens de Grote Verzoendagoorlog.
De Israelische magazijnen liepen tijdens de intensieve oorlogshandelingen in Gaza snel leeg. President Biden negeerde met een noodverordening het Congres en zo ging voor 150 miljoen dollar aan munitie en zware bommen naar Israël om de oorlog te kunnen voortzetten. Zouden al die spullen komen als Israël een provocatie van Hezbollah beantwoordt met een militaire invasie van Libanon zoals in 1982 het geval was?
Palestijnen bestaan bijna niet in de berichtgeving over de oorlog.
Israel is in een oorlogsstemming die wordt aangewakkerd door radio en TV. Palestijnen bestaan bijna niet in de berichtgeving over de oorlog. Er zijn zelfs zeer extremistische parlementsleden uit Netanyahu’s regeringscoalitie onder wie Moshe Saad, die zeggen dat de Palestijnen in Gaza moeten worden verdelgd…
Hebben zij de holocaust vergeten? Nog slechts één krant: Haaretz analyseert op kritische wijze de oorlog en zijn gevolgen.
Gijzelaars lijken vergeten
In de door de aanslag in Beirut opgeroepen spanning lijken de nog 130 gijzelaars in de tunnels van Hamas te worden vergeten.
De militaire woordvoerder zegt dat het Tsahal ook vecht om de gijzelaars te bevrijden. Dat klinkt ongeloofwaardig als Netanyahu zijn oké geeft voor een aanslag op de tweede man in de hiërarchie van Hamas in Beirut.
Hamas heeft onmiddellijk laten weten de onderhandelingen over een deal te stoppen. Er zit trouwens toch geen schot in. De eisen van Hamas en de concessies van Israël lopen mijlenver uiteen.
Zullen de gijzelaars die al drie maanden geen blauwe lucht hebben gezien de oorlog overleven? Kunnen ze worden bevrijd zonder het slachtoffer te worden van geweld?
—————
De bevolking van Israel heeft de ca, 132 gijzelaars die onder vreselijke omstanddigheden vastzitten in Gaza allesbehalve vergeten. Op zaterdagavond 10 januari motzei sjabbat, werd in het centrum van Tel Aviv gedemonstreerd door de verwanten en grote aanhang van de gevangen Israeli’s. In Jeruzalem hangen overal grote plakkaten met de portretten van de mensen die nog vastzitten en zie je overal gele ‘lintjes’ als teken van solidariteit, rond bomen, hekken, lantaarnpalen en rond de polsen van mensen die op de honderdste dag sinds de invasie op Simchat Tora, het lot van de gijzelaars onder de aandacht brengen. Groot verschil tussen de bevolking en de bijeengeharkte regering van Bibi en zijn extreem-rechtse kornuiten.