Deze week was een bijzondere week voor ons, precies drie jaar geleden zijn we op Alya gekomen.
Ik kan niet zeggen dat het drie rustige jaren waren. Corona, oorlog zijn zomaar twee crisissen waarin we de afgelopen jaren middenin vielen.
Alhoewel ik enorm zionistisch ben opgevoed, heb ik gek genoeg nooit echt de behoefte gehad om deze stap te nemen. Maar covid gaf ons het laatste duwtje dat we niks meer te zoeken hadden in Amsterdam.
Waarschuwing
We zijn dus gedurende covid naar Israël gegaan, een hele rare gewaarwording. Ik weet nog goed dat ik mijn vaste taxichauffeur zei “neem je tijd.” We werden gewaarschuwd voor de enorme bureaucratie.
Echter, binnen drie minuten waren we binnen en weer buiten. Ze wilden zo min mogelijk mensen bij zich hebben. Ben benieuwd of ze nu van deze efficiëntie hebben geleerd en dat het echt snel kan.
Tien dagen na onze aankomst konden we ons al laten vaccineren, in Holland zouden we pas tien maanden later aan de beurt gekomen zijn.
Dit was voor ons al een duidelijke, eerste aanwijzing dat er in Israël beter voor je wordt gezorgd.
Gijzelaars
Dat zien we nu ook hoe er wordt omgegaan met de gijzelaars. Alles wordt op alles gezet om ze vrij te krijgen, voorzichtig wordt ieder huis in Gaza uitgekamd op zoek naar aanwijzingen, met gevaar voor eigen leven, niet voor niets sneuvelen er dagelijks soldaten.
Ik zag een filmpje van het kinderziekenhuis dat helemaal is ingericht voor de kinderen als ze met Gods hulp terug komen. Heel mooi en warm en het spreekt ook hoop uit.
Nu heeft de regering aangegeven dat ze niet willen onderhandelen over een nieuwe ruil, een duivels dilemma, maar bijna honderd procent van de inwoners vindt dat het moet gebeuren, en dat Hamas uitgeschakeld moet worden.
Vier dagen Nederland
Deze week zijn we een paar dagen naar Nederland geweest voor zaken. Het was er vier dagen donker of grijs maar voor de rest een prima tijd.
Er valt genoeg te mekkeren over Israël, er is genoeg stress, ik ben echt niet blind voor de slechte dingen die hier gebeuren, maar ik heb geen seconde spijt van onze emigratie.
Iemand vroeg me “Waarom blijf je niet lekker over het weekend?”
“Nee joh,“ zei ik spontaan, “lekker sjabbat thuis-zijn.“
Dit laat zien hoe we ons hier voelen.
cover illustratie Talma Joachimsthal
Geef als eerste een reactie