Woensdagsochtend acht uur. Ik open op mijn telefoon Reshet Beth, de Israëlische NPO, en hoor dat gisteren tien Israelische soldaten zijn gesneuveld tijdens heftige gevechten met Hamas-strijders in Gaza.
Het radiobericht, ook uitgezonden op de televisie, verstrekt persoonlijke informatie over de soldaten: naam, rang, leeftijd, woonplaats en het nummer van de militaire eenheid waarin ze dienden. Op het tv-scherm verschijnen de foto’s van de omgekomen soldaten onder wie een kolonel en een majoor.
Later verschijnen die foto’s ook in de kranten en vaak worden de ouders en/of naaste familieleden van deze militairen door de radio en andere media geïnterviewd. Ik heb de laatste tijd veel van dergelijke rouwgesprekken gehoord. Het valt me op dat de nabestaanden op berustende toon het harde nieuws dat hen treft, aanvaarden. Soms zegt een moeder dat haar zoon beslist in een gevechtseenheid wilde dienen, een vader zegt dat zijn zoon, hoewel reservist, zich vrijwillig bij zijn eenheid in Gaza meldde. Een moeder was bang voor de klop op de deur en toen die kwam brak ze.
Het aantal gesneuvelde Israelische soldaten is sedert 7 oktober tot 430 opgelopen, terwijl meer dan 1600 soldaten zijn gewond. In de tunnels van Gaza worden nog 135 gijzelaars vastgehouden.
Meer dan 18.000 Palestijnen zijn tijdens de gevechtshandelingen in Gaza gedood en meer dan 50.000 gewond.
Ondanks de voor Israël pijnlijke verliezen weigert premier Benjamin Netanyahu zich neer te leggen bij groeiende internationale druk en kritiek om een humanitair bestand te aanvaarden. Met instemming van het veiligheidskabinet wil hij de ‘manoeuvre’, de eufemistische benaming van de oorlog, tegen Hamas voortzetten.
Vernietiging van Hamas
Totale vernietiging van Hamas is na 7 oktober zijn doel. Daarin is met overweldigende steun van de Israelische publieke opinie geen verandering gekomen.
Ook de Amerikaanse president Joe Biden steunt Israël daarin voorlopig nog. De nadruk lijkt op ‘voorlopig’, want de onrust in zijn Democratische partij over zijn pro-Israëlische politiek neemt toe onder invloed van de schrijnende tv-beelden over het lijden van de Palestijnse bevolking door de Israelische bombardementen.
Joe Biden wil met het oog op zijn verlangen om in 2024 te worden herkozen een eensgezinde Democratische partij achter zich. Voor hem is het om die reden van politiek belang Netanyahu aan te sporen de oorlog zo snel mogelijk te beëindigen. Geen maanden meer maar hoogstens nog enkele weken liet hij de premier weten. Biden heeft Netanyahu aanbevolen zich te ontdoen van de extreem anti-Palestijnse ministers Itamar Ben-Gvir en Bezalel Smotrich.
Dat is een recept voor de val van de regering tenzij andere partijen zich bij Netanyahu’s coalitie aansluiten. Maybe….
Onvoorbereid in de oorlog gestort
Het Israelische leger heeft zich na 7 oktober onvoorbereid in de oorlog tegen Hamas gestort. Eerdere militaire planning beperkte zich tot kleinere acties tegen Hamas.
Maar nu ontbrak het ook aan een politieke visie: wat met Gaza te doen als inderdaad Hamas het onderspit delft.
President Biden weet het wel. Hij heeft er geen twijfel over laten bestaan dat het Palestijns zelfbestuur in Gaza de controle over het grotendeels verwoeste Gaza moet overnemen, als een stap in de richting van de tweestatenoplossing.
Voor Netanyahu is dat vergif. Zwaaiend met zijn armen bijt hij zich vast in zijn ideologische overtuiging dat een Palestijnse staat er niet en nooit komt. Het ‘moordzuchtige’ Palestijnse gezag in Ramallah is voor hem onaanvaardbaar als bestuurder van Gaza. Een nieuwe botsing tussen Biden – Netanyahu over de noodzaak van een Palestijnse staat naast Israël zit in de lucht.
Rabin en Clinton
In deze controverse komt de vermoorde premier Jitschak Rabin ook even om de hoek kijken. Rabin zette in 1993 in Washington onder het toeziend oog van de Amerikaanse president Bill Clinton zijn handtekening onder het akkoord van Oslo dat in fasen de deur opende voor een Palestijnse staat naast Israël.
In een opwelling noemde Netanyahu het aantal doden op 7 oktober het gevolg van Oslo. Duidelijker had hij zijn afschuw van dit akkoord niet kunnen maken. Door zijn diplomatieke kaart op het Palestijns gezag in Ramallah te zetten wil Joe Biden het Oslo akkoord weer in het zadel helpen.
Wat Netanyahu wel met Gaza wil na Hamas, is een raadsel dat nog in de politieke arena moet worden opgelost.
cover illustratie Françoise Nick
Uitstekende inzichten, meneer Bouman; volledige overeenstemming.
Hier kan Jessica Durlacher nog wat van leren!