Woorden veranderen van betekenis, feiten worden verzonnen of ontkend, het is om tureluurs van te worden. Bovenal is de huidige Gaza-oorlog een beeldoorlog.
Tiktokfilmpjes laten gruwelen zien als nimmer tevoren, foto’s worden vanuit ieders handpalm de wereld ingeschoten, kaartenmakers en cartoonisten bestormen vooral de sociale media.
Vanaf de eerste dag na de pogrom verzamel ik oorlogsbeelden.*
Het begon met deze infographics van de plekken waar raketten van Hamas neerkwamen kort voor en tijdens de pogrom in Zuid-Israël van 7 oktober.
Deze informatie over de continue rakettenregen kwam op 8 oktober langs op Facebook, maar zag ik niet in de ‘mainstream’ media zoals de kranten die ik lees en de NPO-programma’s die ik bekijk. Het was de eerste alarmbel over het gebrek aan veelstemmigheid in media die ik zo graag wil vertrouwen.
Microniveau
Het begon met een keiharde, gruwelijke mokerslag, ongekend in de moderne geschiedenis, althans in de Westerse wereld. De oorlog in Gaza die daarop volgde, is eveneens gruwelijk. Dat zijn dit soort vergeldingsoorlogen immer: van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki tot de post 9/11 war on terror van de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk die vele honderdduizenden doden op hun geweten hebben.
Het grote verschil: nu krijgen we dagelijks te zien wat bommen aanrichten op microniveau. Stel je eens voor als we zo’n beeldenregen hadden ontvangen uit Hiroshima of van het platbombarderen van Bagdad en Mosul?
Bommen op Gaza dragen het stempel ‘jood’
En wellicht, ik wil geen spoken zien, maar in mijn eigen brave omgeving merk ik eveneens een ander verschil tussen vorige oorlogen en deze: de bommen op Gaza dragen het stempel ‘jood’. Niet ‘war on terror’, niet ‘verdedigingsoorlog’, neen, elke bom uit een vliegtuig met een Israelische vlag erop is in de ogen van de wereld een ‘joodse bom’.
Ook al vechten er nog zoveel Israëlische Druzen en christelijke Arabieren mee, Israël is zo langzamerhand veranderd van een Westers ‘knuffelland’ tot de megalomane joodse dadernatie.
Soms lijkt het er op dat ‘de jood’ moedwillig wordt gebombardeerd tot dader zodat we ‘eindelijk’ slachtoffer-af zijn.
Als tegenwicht tegen dit beeld van de grote, boze dader kwam ik kaarten tegen die het kleine Israël in de immens grote Arabische wereld laten zien. Deze landkaart vond ik het krachtigst:
Helemaal queer
In Amsterdam Oud-West zijn de ramen van een hoekcafé beschilderd met pro-Palestina teksten. Zorgvuldig geschilderd staan alle eisen op een rijtje geïllustreerd met een schattig moslimgezinnetje: vader, gesluierde moeder en tussen hen in een baby. Je ziet direct aan de tranen in de ogen, dit zijn de echte slachtoffers.
Niet de vermoorde en verkrachtte vredesactivisten uit Zuid-Israël sieren de ruiten van dit ‘lhbti+friendly’ cafeetje, neen dit lieftallige moslimgezinnetje verbeeldt de strijd voor een rechtvaardige wereld. Karakteristiek, zo vrees ik voor het eenzijdige beeld van deze oorlog in trendy, ‘woke’ kring.
Als tegenwicht deze cartoon van Schmock-Art die het queergehalte van Hamas zet tegenover dat in Tel Aviv:
wordt vervolgd
* ik heb gepoogd de rechthebbenden van de beelden te achterhalen, maar dat is lastig als beelden niet zijn ondertekend. Veel beelden dank ik aan de Facebookpagina van Ben Weiss Levi.
cover: screenshot uit persiflage op de pro-Palestina demonstraties op Amerikaanse universiteiten door ‘queer’ activisten.
Geef als eerste een reactie