In het eerste deel vertelt Sheila Gogol (New York 25 maart 1942, Amsterdam 18 oktober 2022) waar haar vele namen vandaan komen: Sheila Katz Dardick Leore Gogol. Dit verhaal werd ons toegestuurd door ervaren verhalenverteller Fajga Szmulewicz. Op Sheila’s verzoek las Fajga dit verhaal voor op Sheila’s 65ste verjaardag.
Luister:
Ik kan het niet nalaten jullie te wijzen op mijn heroïsche rol in de Israelische Onafhankelijkheidsoorlog. In 1947, rond Chanoeka, werden de Joden uit Palestina die in de Verenigde Staten woonden, een paar honderd, opgeroepen om te helpen in de Onafhankelijkheidsoorlog.
Een vriendin van Tante Rena, secretaris van de Israeli Student Organization, gaf een groot feest. Daar kon je je opgeven bij twee leden van de Jewish Agency. Natuurlijk aarzelde Tante Rena geen moment, al moest ze eerst naar een trainingskamp in Poughkeepsie, georganiseerd door Haboniem. Daar leerde ze een radar te bedienen en te repareren.
Om het weekend kwam ze naar de Bronx om ons op te zoeken. Het laatste weekend voor haar vertrek had mijn broertje Danny, die toen vier jaar was, en ik, zes, allebei de mazelen.
Vrolijke wijsjes
Na een lange, uitgebreide afscheidsknuffel vertrok ze. Mijn ouders gingen Rena uitzwaaien in de haven. De Joodse New Yorkers waren naar de pier gekomen en wierpen bloemen tijdens het inschepen. Een orkestje speelde vrolijke wijsjes, maar niemand verwachtte dat er veel van hen het zouden overleven.
Ben-Gurion riep de staat Israël uit
Twee weken zaten ze op het schip, ze luisterden naar een radiootje en hoorden Ben-Gurion in de tweede week van mei 1948 de staat Israël uitroepen.
Voor Tante Rena was de pret helaas van korte duur, want een paar dagen na het vertrek uit New York kreeg ze de mazelen en moest ze naar de ziekenboeg.
Van Beiroet naar Haifa
De eerste stop was Beiroet. De Amerikaanse consul kwam aan boord met een aantal Libanese gezagsdragers en nam bijna alle mannen aan boord mee. Twee lieten ze achter op het schip, de één was acht jaar, de ander 88. Voordat ze moesten vertrekken gaven de jongens hun horloges en hun geld aan de meisjes en het adres van hun ouders in Erets Yisrael, om hen te laten weten wat er gebeurd was. Deze jongens waren de eerste krijgsgevangenen in de Onafhankelijkheidsoorlog. Ze werden naar Baalbek gebracht en daar achtergelaten. Niemand wist wat er met ze zou gebeuren.
Het schip voer door en kwam aan in Haifa op 15 mei 1948. Juist die ochtend waren de Britse soldaten vertrokken.
Gegijzelde jongens kwamen vrij
En hoe zit het nou met die heldendaad van mij?
Na een paar maanden kwamen de afgevoerde jongens vrij uit Libanon. Er was hen geen haar gekrenkt, de Libanezen hadden zelfs geweigerd zelfs maar bij hen in de buurt te komen. Wat heeft hen gered? Ze waren allemaal gered door … de mazelen. Mijn mazelen!
Maak de wereld beter
Het verhaal van mijn moeder door Robert Vuijsje
Uitgeverij Thomas Rap, 160 pagina’s
verschenen 9 november 2023
Geef als eerste een reactie