De haat–roulette draaide deze week weer op volle toeren. De grote Israelische militaire overval op de infrastructuur van de Islamitische Jihad in Jenin is slechts een fase in het Israelisch-Palestijns conflict.
Zonder politiek uitzicht op een oplossing van dit langdurige drama zullen er Palestijnse en Israelische doden blijven vallen.
De legering van een internationale legermacht op de westelijke Jordaanoever zou als een verdovend middel kunnen werken op de wederzijdse agressie.
Voor wie het niet door heeft: Israel heeft de controle verloren over Judea en Samaria. Palestijns- en Joods terrorisme van messiaanse kolonisten staan gemotiveerd en gewapend tegenover elkaar.
Moed en inzicht
Als de Amerikaanse president Joe Biden de moed en inzicht zou hebben om zijn gewicht in de schaal te leggen voor een oplossing, dan zou dat wellicht tot een doorbraak in dit conflict kunnen leiden. President Carter bemiddelde met succes tussen Israel en Egypte, president Bill Clinton bracht premier Jitschak Rabin en de PLO-leider Yasser Arafat aan de vredestafel.
Er is beslist een omslag in de grote en invloedrijke Joods Amerikaanse gemeenschap. Van blinde steun aan Israel is geen sprake meer. Er staan dikke vraagtekens achter de Joodse sympathie voor Israel in de VS.
Joe Biden hoeft in 2024 de belangrijke Joodse stem in New York en Californië niet te vrezen als hij eindelijk zijn stem zal verheffen en een vredesinitiatief ontwikkelt waarvan de essentie zou moeten zijn de stichting van een kleine Palestijnse staat in bezet gebied naast Israel. Het is al lang een Amerikaans mantra maar daar is het bij gebleven.
Biden is gefocust op China en Rusland. Op zijn diplomatieke schaakbord is Israel geen koning, koningin, toren maar slechts een pion in het internationale machtsspel.
Mislukt presidentschap
Het zal slecht zijn voor de VS en de wereld als Joe Biden wordt herkozen als president van de VS. Zijn presidentschap is uitgedraaid op een volslagen mislukking hoewel oppervlakkig beschouwd het er best aardig uitziet. Met name zijn te ambitieuze idee de totale infrastructuur van de VS te vernieuwen, het onderwijs op een hoger plan te brengen en andere sociale plannen maakten indruk maar werden in het Congress gekortwiekt door de Republikeinse meerderheid.
Gedreven door de ambitie de status van de VS als de heersende supermacht te handhaven draagt Biden dagelijks bij aan de verscherping van de internationale verhoudingen en verstoring van het internationale handelsverkeer. Op zichzelf is dat niet nieuw. De VS heeft onder presidenten voor Biden met militaire en economische macht sinds 1945 de wereld gedomineerd. Niet altijd met succes want in Vietnam en in Afghanistan boog het Amerikaanse leger voor de kracht van nationale bevrijdingsbewegingen.
Als een president uit de oude doos, die stemde voor de overval op Irak, heeft Biden niet kunnen en willen begrijpen dat er aan de dominantie van zijn land een einde zal komen.
America first
Hij zit nog vast in de oude doctrine ‘America first’ doctrine. Hij verbeeldt zich dat de VS de machtsmiddelen heeft om met name China, maar ook India en Rusland de wet te kunnen voorschrijven.
Gretig zei de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Blinken onlangs – tegen de achtergrond van de oorlog in Oekraïne – dat ‘Rusland klein moet worden gehouden.’
Wat een kortzichtige onzin. Denkt Biden nu echt dat met de boycot van Huawei en met een verbod chipmachines van het Nederlandse ASML aan China te leveren de militaire en economische opmars van China kan worden vertraagd en gestopt? Nederland bezweek voor Biden’s druk en Israel zag er onder Amerikaanse dwang vanaf China een grote desalination installatie te laten bouwen. De bouw van een groot metronetwerk in Tel Aviv door China kon Biden niet verhinderen. Dit zijn slechts enkele voorbeelden.
China is al supermacht
Het Amerikaanse argument dat de chips uit Nederland van China een militaire supermacht zouden maken strookt niet met de werkelijkheid want dat is China al.
Biden zou ook moeten begrijpen dat de economische confrontatie-politiek met China tot falen is gedoemd. Het is gewoon te laat. Chinese economische belangen omspannen reeds grote delen van de wereld en penetreren nu ook het Midden-Oosten. China neemt de economische rol van de VS in dat strategische deel van de wereld over.
Beijing en Moskou: uitdaging voor de VS
Bidens anti-China politiek is een vruchtbare bodem voor het Chinese nationalisme. Zonder uitzicht op een serieuze dialoog met de VS onder Biden zou het tot een militaire botsing kunnen komen over Taiwan.
Hebben de beleidsmakers in Washington vergeten of over het hoofd gezien dat het opzwepen van het Chinese nationalisme een psychologisch oorlogsklimaat kan scheppen in Being? Biden en de zijnen moeten er toch rekening mee houden dat China evenals Rusland super atoommogendheden zijn.
Opgejaagd door Biden vallen Beijing en Moskou in elkaars armen. Zij vormen een nog niet geformaliseerd machtsblok dat de uitdaging met de VS aan kan.
cover illustratie Françoise Nick
De Palestijnse Autoriteit heeft in de eerste plaats de controle verloren in Judea en Samaria, oftewel bepaalde delen van de Weatelijke Jordaanoever. Daar is een machtsvacuüm ontstaan, waardoor gewapende militante groeperingen, verbonden met Hamas en Islamic Jihad, dat vacuüm nu opvullen. Een heel gevaarlijke situatie, waar de I DF dan nu op uitgestuurd wordt. Hele situatie ontstaan door de onduidelijke rolverdeling na de bezetting van voormalig Jordaans gebied, wie moet daar de rechtsorde handhaven, de P.A. of Israel?