De wereld is niet van ons, wij zijn er te gast

De parasja van deze week, behar-bechoekotai – de combinatie van twee parasjiot – behandelt twee hoofdthema’s. Het eerste deel gaat over de landbouw en de opdracht om elke zeven jaar het land te laten rusten (‘sjmita’) en elke vijftig jaar (‘jubeljaar’) bezittingen te laten vervallen aan de oorspronkelijke eigenaar.

Het tweede deel gaat over de (mogelijke) consequenties die het heeft als de Israelieten zich al dan niet aan de regels en voorschriften houden. Er ligt veel moois in het verschiet als ze het wél doen, maar de ellende liegt er niet om als ze het niet doen, met verbanning en achtervolging en zo meer. Zelfs zo ver dat het geluid van een dwarrelend blad ze op de vlucht zal doen slaan. Maar ergens rondom pasoek (vers) 39 in hoofdstuk 26 van Wajikra slaat de stemming om en herinnert de Eeuwige zich het verbond met onze voorouders. Op basis daarvan wordt het volk dan toch gespaard.

Groter belang

Dat laatste is goed nieuws. Het derde boek van Tora wordt dan ook afgesloten met de regels van het wijden van een deel van wat we hebben aan de Eeuwige, of het nu om onszelf (eventueel uitgedrukt in een waarde), onze dieren, of de opbrengst van ons land gaat. Dat wijden lijkt zo archaïsch, maar is het helemaal niet. Ik vind het geruststellend om te ervaren hoeveel mensen, jongeren maar zeker niet alleen zij, zich op dit moment wijden aan een belang dat boven hun eigenbelang uitstijgt (en in die zin ook ‘eeuwigheidswaarde’ heeft).

Als je je door de eerste alinea’s van dit artikel hebt gewerkt en dit leest, is de kans groot dat je inmiddels al tot die groep behoort óf op het punt staat om dat te gaan doen. Wijden, in de zin van ‘heiligen’ of een aparte rol innemen ten dienste aan een groter belang is precies waar het volgens mij hier om gaat. En dat sluit weer mooi aan op pasoek 25:23: ‘jullie zijn maar vreemdelingen die bij Mij verblijven.’ We zijn zelf alleen het middelpunt van onze eigen wereld (en op ons social media verhaal) maar verder dobberen we mee in het geheel der dingen.

Wees sterk

De wereld is niet van ons, wij zijn er te gast. En het is prettig om te ervaren dat voor steeds meer mensen dat inzicht is omgezet in concreet handelen. Mooi om in deze context af te sluiten met de traditionele tekst die we uitspreken als we weer een boek uit Tora hebben uitgelezen: 

Chazak chazak wenitchazeek.
Wees sterk en dan zullen we ook samen kracht vinden.

sjabbat sjalom