Drie anecdotes uit mijn leven

Dokter Cohen 

Onze goede vriendin Lottie lag in het ziekenhuis, in de Boerhaave Kliniek in Amsterdam. Ze was een paar dagen geleden geholpen aan een hernia.

Het was zondag, bezoekdag. Tamara en ik gaan naar de Boerhaave. Welke étage? Kamernummer? Wij nemen de lift naar de tweede, kamer 206. We staan voor de deur en er hangt een papiertje aan de voordeur. Hoogstens twee bezoekers bij de patiënt. 

Ik klop aan en gooi de deur open. Mijn mond valt open van verbazing. Ik tel zeker 25 man! Ik weet niet wat ik zie. Een groot feest. Een paar minuten later werd er op de deur geklopt, een verpleegster komt binnen. Voordat ze van schrik een blad uit haar handen laat vallen, spring ik in. 

U komt zeker vragen hoeveel koffie en thee? Ja, stamelt ze. Ik stel me voor als dokter Cohen en vraag: handen op voor de koffie? Dan, en hoeveel thee? Zijn er nog wensen voor een lechajim, we hebben alleen jonge klare in het programma, nietwaar zuster. Ja dokter. Tien minuten later komen er twee zusters met alle drank.

Twee maanden later. 

Zandvoort. Ik loop het strand op, tentje vier, veel Joden. Ik kijk of ik bekenden zie. Iemand gilt dokter Cohen, dokter Cohen. Ik kijk verbaasd om me heen. Ja, jij! Het was een van de bezoekers bij Lottie, onze herniapatiënte. We lagen in een deuk.

Prof oogziekten

Ik krijg een telefoontje van een kennis. De eigenaar van een groot textielbedrijf, hij is niet Joods. Wanneer heb je tijd bij mij op kantoor te komen? Ik denk, wat moet ik daar doen? Heb je iets te koop voor me, vraag ik. 

Waar houd je kantoor? De volgende middag zit ik voor mijn kennis op zijn mooie kantoor. Wat doe ik hier?

Frans kijkt me aan. Hier is mijn dossier. Jouw dossier? Wat moet ik hiermee? Wat is dat voor dossier? Mijn medische dossier. Wat moet ik in hemelsnaam met jouw medische dossier? Ik heb een second opinion nodig, zegt Frans. Ik kijk hem ongelovig aan. Ik ben geen arts.

Jij bent Joods, en hebt een groot netwerk. Ga het maar regelen.

Wat is je probleem? Ik heb een oogprobleem, mijn arts zegt als ik dat medicijn niet neem dan word ik blind. Ik zeg Frans, ik zal het regelen. Mijn buurvrouw is prof aan de VU afdeling oogziekten. Binnen een uur heb je antwoord.

Mijn buurvrouw liet mij Frans bellen, ik moest hem een aantal vragen stellen en de antwoorden doorgeven. Zijn arts had de juiste diagnose gesteld en de best mogelijke medicatie voorgeschreven. Frans had antwoord binnen een half uur.

Plat Jordanees

In de jaren zeventig werkte ik samen met mijn vader. We hadden een groot atelier waar juwelen werden gemaakt. Onze klanten waren groot-en kleinhandelaren. Veel klanten kwamen aan de balie om juwelen te kopen. 

Op een vrijdagmiddag bediende ik een voor mij onbekende jongeman. Hij kocht juwelen en sprak met zo’n diep Jordanees accent wat ik zelden had gehoord. We kwamen in gesprek, hij was erg sympathiek. Een tijdlang kwam hij iedere vrijdag.

Op enig moment was hij er weer en zegt me, ik moet helaas afscheid nemen, ik ga weer terug naar huis. Ik kijk hem verbijsterd aan. Wat bedoel je? Je komt toch uit de Jordaan? Nou ja, hier woon ik nu, maar ik ga weer terug naar Boston. 

Naar Boston USA? Ja, zegt hij. Ik begon Engels met hem te spreken. Zijn Engelse taalgebruik was schitterend. Ik was verbijsterd. Wat doe je dan in Boston? I finished Harvard Law School. Ik was in shock. Eerst hoor je iemand superplat Jordanees spreken, dan het mooiste Engels wat ik ooit had gehoord.

Hij: mijn grootouders kwamen uit Amsterdam. I went back to the roots. Ik kreeg een woning in de Jordaan and picked up the language. Nu ga ik weer terug de advocatuur in. 

Ik wenste hem veel succes en een goede reis en dankte hem voor de klandizie.

Je moet erg voorzichtig zijn iemand te beoordelen aan zijn taalgebruik.

cover illustratie Françoise Nick