In het grote stadion in Qatar vierde het Marokkaanse elftal de zege op Spanje met de Palestijnse vlag in het midden. De trotse Marokkaanse spelers vierden een historische zege op Spanje en behaalden de kwartfinale van het Wereld Kampioenschap. Ik zag die beelden van de feestvierende Marokkaanse spelers op Facebook.
Eerder werd de Palestijnse vlag gezien op de tribune toen het Nederlandse elftal tegen Qatar het veld opkwam.
Het zou goed en verstandig zijn als Israël, dat op het punt staat een extreem rechtse anti-Palestijnse regering te vormen, de beelden van die Palestijnse vlag tijdens het WK voetbal op zich laat inwerken.
Mijn uitleg is simpel: In de Arabische wereld is de Palestijnse zaak populair. Die vlag is een Arabische pleister op gekrenkte trots die op het voetbalveld symbolisch even is bevrijd van een historische (koloniale) last.
waarschuwing
Ik heb gezien dat er op mijn vorige bijdrage ‘Abraham akkoorden op drijfzand’ kritische opmerkingen zijn geplaatst. Ik waardeer dat. Die Palestijnse vlag in Qatar die via sociale media de wereld rondgaat, is een waarschuwing aan het adres van Israël dat er geen garantie is voor de houdbaarheid van de Abraham akkoorden als daar onder de bevolking geen draagkracht voor is.
Tijdens zijn officiële belangrijke bezoek aan Bahrein heeft president Yitzhak Herzog vorige week van zijn gastheren gehoord dat Israël moet streven naar een oplossing van de Palestijnse kwestie. Tegen de komst van de Israëlische president werd enkele dagen in de straten van Bahrein gedemonstreerd. Om veiligheidsredenen werd de route van Herzog naar het presidentiële paleis gewijzigd.
irritatie, geen pijn
Ik weet natuurlijk dat een oplossing van het Israëlisch-Palestijns conflict niet voor de deur staat, zeker niet nu een nieuwe Israëlische regering Israel’s greep op bezet gebied – Judea en Samaria – wil en zal versterken. Die Palestijnse vlag op een voetbalveld in Qatar is een symbool dat Israël irriteert maar geen pijn doet. Dat kan de Amerikaanse president Joe Biden wel.
Washington volgt met argusogen de vorming van een extreem nationalistische regering in Jeruzalem. Voortzetting van de nederzettingen politiek zal, zo zei de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken Anthony Blinken, gevolgen hebben voor de militaire samenwerking tussen Israël en de VS. Zelfs in de samenwerking tegen beider vijand Iran!
sterke militaire speler
Israël anno 2022 is een zelfverzekerde sterke militaire speler in het Midden-Oosten. In Jeruzalem, mag niet en nooit worden vergeten dat het voortbestaan van de Joodse staat wordt gegarandeerd door de Verenigde Staten. Die Palestijnse vlaggen in Qatar wapperen ook steeds duidelijker in de Amerikaanse politiek.
Moet Israël er rekening mee houden dat de VS blijft aandringen op de stichting van een Palestijnse staat naast Israël? En zeker als de steun daarvoor in de grote Amerikaans joodse gemeenschap toeneemt?
Dat is de echte test waarvoor de nieuwe regering in Jeruzalem komt te staan. Een regering waarin naar binnen gekeerde internationaal onervaren ministers op sleutelposities de Israëlische politiek zullen bepalen, zelfs op het gebied van veiligheid.
De heer Bouman ziet het “palestijnse” probleem voornamelijk als een politiek probleem. Maar als men let op reacties van landen als Qatar (armbanden) of op uitingen van Marokkanen (spandoeken), dan vraagt men zich af of hier niet veeleer sprake is van een antisemitisch islamitisch probleem. In dat geval is de signatuur van de Israëlische regering van geen enkel belang.
Het antwoord op dit islamitisch probleem is m.i. gelegen in mondiale bestrijding van het antisemitisme en het bijbrengen van liefde voor Israël.
“Palestijnen” zullen zich dan niet langer onderdrukt, maar bevoorrecht voelen, dat zij in Israël mogen leven.
Het op de juiste wijze lezen van de koran zal hen tot dit inzicht brengen.
Verstokten kunnen verhuizen naar Qatar eventueel met behulp van een oprotpremie uitgereikt door de voormalige koloniale heersers, zoals Turkije of het Verenigd Koninkrijk, die Israël met dit “palestijnse” probleem hebben opgescheept.