Misschien heeft de zoveelste oorlogshandeling tussen Israël en Gaza toch iets positiefs opgeleverd.
Bij deze voorlopige conclusie ga ik voorbij aan het grote aantal Palestijnen, onder wie ook teveel kinderen, die het leven verloren bij de preventieve Israëlische aanval op de Islamitische Jihad in Gaza. Dat is geen bijzaak, integendeel, maar toch wil ik er niet op ingaan.
Wat mij interesseert is het nogal opzienbarende feit dat Israël erin is geslaagd Hamas, de grote, pseudo militaire, organisatie in Gaza te isoleren van de Islamitische Jihad. Hamas bleef ondanks druk van de Jihad-leiders buiten de oorlogshandelingen. Ik durf te beweren dat Israël voorafgaand aan de oorlog tegen de Islamitische Jihad contacten heeft gehad met het leiderschap van Hamas om zich niet in het oorlogsgeweld te storten.
pragmatische verhouding
Hamas treurt niet over de gevoelige klappen die de Islamitische Jihad moest incasseren. Beide bewegingen kunnen om ideologische redenen niet door een deur. De verzwakking van de Islamitische Jihad opent perspectieven voor een pragmatische verhouding tussen Hamas en Israël. Die ontwikkeling tekende zich reeds maanden geleden af. Als de regerende partij in Gaza luistert Hamas naar de Palestijnse publieke opinie in dit kleine gebied waar meer dan twee miljoen Palestijnen in een enorm Palestijns getto leven, geïsoleerd van de buitenwereld. De Palestijnen in Gaza, begrijp ik uit verschillende publicaties, zijn het oorlogsgeweld moe. Ze begrijpen en weten dat het beschieten Israël met zelfgemaakte raketjes hen geen stap verder brengt omdat Israël steeds opnieuw als militaire winnaar uit de strijd naar voren komt. Het Hamas alternatief voor het welzijn van de Palestijnse bevolking is om zich te onthouden van oorlogshandelingen en de deur te openen voor een constructieve dialoog met Israël.
Ik heb de indruk dat Israël daar serieus op zal ingaan en de Palestijnen lucht en hoop zal geven voor een beter bestaan. Hoe? Door het versoepelen van de vijftien jaar durende blokkade van Gaza, het openen van de Israëlische economie voor duizenden Palestijnse arbeiders en maatregelen zoals het verminderen van de zeeblokkade.
Het gaat Israël er om de Palestijnen in Gaza een menswaardiger perspectief te bieden om de angel uit het de woede en frustratie te halen, gevoelens die terreur voeden. Deze politiek waarover serieus in Jeruzalem wordt beraadslaagd heeft mijn zegen.
Het is een Israëlisch belang van de hoogste orde Hamas te versterken in weerwil van het Hamas-dogma dat Israël geen bestaansrecht heeft. Als het om ‘leven’ gaat heeft zo’n dogma in de praktijk weinig betekenis.
territoriaal Zionisme
Het zou goed zijn als Israël de Palestijnen op de Westelijke oever van de Jordaan ook een dergelijk perspectief zou bieden. Daar speelt zich nog dagelijks een vaak bloedige strijd af tussen territoriaal Zionisme en Palestijns nationalisme. Tussen annexatiedrang en Palestijns verzet, in welke vorm dan ook. Daar zal worden beslist of er nog kans is op de stichting van een Palestijnse staat naast Israël. Ook hier heeft Israël, met inzet van het leger en met steun van de kolonisten, de overhand.
De komende algemene verkiezingen begin november kunnen bepalen of de Israëli de weg kiezen van coëxistentie met de Palestijnen of voor blijvende confrontatie.
De internationale focus is niet gericht op Gaza, maar op Judea, Samaria en Jeruzalem. Daar heeft Israël ondanks de militaire overhand toch minder vrij spel dan uit de berichtgeving kan blijken over uitbreiding van nederzettingen en illegale nederzettingen.
cover: illustratie: Françoise Nick
2 miljoen Palestijnen in een enorm Palestijns getto?
Een vreemde voorstelling van zaken want:
1. Er is geen getto. Je kunt vrijuit reizen naar Europa of naar 55 heel grote islamitische landen.
2. Op de 2 miljoen zgn. “Palestijnen” is er niet één die een betere benaming voor zichzelf heeft uitgevonden dan een ooit door keizer Hadrianus gekozen bewoording. Het historisch bewustzijn bij de Gazanen is dus nihil.
Ach mijnheer Bouman heeft wel vaker dergelijk optimistische fantasieën voor waarheden verkocht. Het is de Palestijnen helemaal niet te doen om een verbeterde relatie met de Israelisch te realiseren. Het gaat hen om de vernietiging van de “duivel” n.l. de staat Israël en de zich daarin bevindende Joden. En niets anders.