Fietsen om het eggie – Maccabiah 2022

vier mannen met Maccabiah wielershirts

Vroeger begon een potje knikkeren met de vraag: ‘is het om het eggie?’ Als die vraag positief werd beantwoord wist je, ‘nu gaat het er om’. 20 juli aanstaande om zeven uur ’s ochtends gaat het er om. Kunnen ‘onze’ mannen hun voorwiel als eerste over de finishlijn drukken tijdens de wegwedstrijd wielrennen op de 21ste Maccabiah games die deze maand in Israel worden gehouden? Dit is het verhaal van de mannen die meedoen om te winnen.

15.000 km

We ontmoeten elkaar op het terras van Bagels en Beans. Eigenaar Rudy de Vries, zelf ook een fervent fietser, geeft ons koffie. Het is vlak voor de officiële kledingpresentatie die middag in Spaarnewoude. Uw verslaggever krijgt een sneak preview van de wieleroutfits voor de Maccabiah 2022. Ik ben eigenlijk minder onder de indruk van de pakjes, maar wel enigszins geïntimideerd door de strakke lijven die ze dragen. Vorig jaar fietste ik nog menig rondje met deze jongens, nu zie ik superstrakke lijfjes, afgetrainde gezichtjes en volledig onthaarde ledematen.

Mijn volslanke contouren steken schril af tegen deze adonissen. Maar het is logisch, ze hebben er sinds hun aanmelding voor de spelen ieder zo’n slordige 15.000 trainingskilometers opzitten. Duurtrainingen, intervallen sprintjes bergop, alles voor het verhogen van het vermogen. 

de racefietsen

Even voorstellen: Ed Hasselman (57), Ruben Troostwijk (51), Ashley Usiskin (49) en Shimon Schabraq (76). Ja u leest het goed Shimon is dichter bij de 80 dan de 70 en hij doet mee in de categorie 60+. Bij de vorige Maccabiah was er nog een klasse die zijn leeftijd dichter naderde, maar die heeft de organisatie geschrapt wegens gebrek aan deelnemers. Shimon heeft dus eigenlijk al gewonnen voor de wedstrijd is gereden. Maar daar gaat het Shimon niet om. Hij is opgegroeid in Israel, dit wordt een thuiswedstrijd voor hem. Op zijn zestigste startte hij met fietsen en sindsdien geniet hij van zijn dagelijkse rit van 50-60km, vaak in het gezelschap van zijn vrienden van de Alyn fietsgroep. “Ik ben dankbaar dat ik dit nog kan, op mijn leeftijd is dat een groot goed”. En voltrots voegt hij er aan toe: “ik ben op Strava (populaire racefietsapp) de 100.000km gepasseerd, nu jij weer”. Gelukkig zit uw verslaggever niet op Strava, maar hij tikt met moeite 5.000km per jaar aan. 

Tijdens de vijfjaarlijkse Maccabiah games kruisen joden over de hele wereld de degens op 37 onderdelen. Zoals ik al eerder schreef is dit een verhullende truc zodat ook joden gouden medailles kunnen winnen. Het gebrek aan sporttalent wordt hier gecompenseerd met een forse dosis inventiviteit. Dat is een beetje flauw omdat er wel degelijk een serieuze historie zit achter de games. Lees voor meer achtergrond. Nederland doet mee met voetbal, hockey, karate en wielrennen. 

Bovenbeenbeulen

Wielrennen op de Maccabiah bestaat uit twee onderdelen: een tijdrit en een wegwedstrijd. De tijdrit gaat over 24 kilometer. Dat is geen ideale koers voor Nederlandse polderstoempers die het moeten hebben van zware lange vlakke tijdritten met veel wind en liefst ook regen. Wij Nederlanders zijn bovenbeenbeulen. In die 24 km maak je dan niet het verschil. En de kans op regen en wind in juli in Israel is … ?

Kansen bij de wegwedstrijd

schijfrem, tegenwoodig standaard

Bij de wegwedstrijd zijn er wel degelijk kansen. Troostwijk en Hasselman: “wij gaan voor het podium” en die quote komt er verassend zelfverzekerd uit. In de koers van 77 kilometer zit een colletje van vier kilometer lengte die de renners een paar keer nemen. “Dat gaat de scherprechter van de koers worden” zegt Hasselman, die als voormalig top-amateur het nodige koersinzicht heeft. Hasselman (normaliter al geen kiloknaller) is voor de koers nog drie kilogram afgevallen.

“Ik wil op de klimmetjes met de lichtste jongens meekomen. Als wij bij de laatste klim meezitten, moeten de vederlichte Israeli met ons naar de finish rijden. En dan liggen er kansen.” Lichte fietsers zijn meestal  geen sprinters. De heren gaan elkaar uiteraard helpen tijdens de koers. Usiskin en Schabraq zijn solisten in hun klasse, Troostwijk en Hasselman zitten samen in de categorie vijftig tot zestig jaar, de grootste groep renners. Wie de sprint aantrekt voor wie is nog niet duidelijk, als het resultaat maar is dat we bovenaan het podium eindigen.

Franse monstertocht

Ashley Usiskin is de captain van het team. Een echte ‘stayer’. Zo reed hij vorig jaar in één dag 25 rondes over de Hoep (Ouderkerk), in totaal vierhonderd kilometer. Het jaar daarvoor de Franse monstertocht Hautes Routes. Bij de meeste van zijn tochten haalt hij geld op voor het Israelische Alyn Hospital. Voor Usiskin, geboren en getogen Brit en niet onbewezen familie van zionist Menachem Usishkin, is de Maccabiah echt speciaal. Daar waar zijn voorvader een rol had bij het ontstaan van de Maccabiah is hij over een paar dagen de trotse vlaggendrager van het team bij de openingsceremonie.

Usiskin geniet van de saamhorigheid, de teamspirit en de solidariteit tussen sporters. Maar gevraagd of hij tijdens de wegwedstrijd een Britse renner met een lekke band te hulp zal schieten antwoord hij:
“I don’t think so, tough luck for him.”

Geen dopingcontrole

Aan het materiaal zal het niet liggen. De heren hebben stuk voor stuk fraaie carbon frames en wielen en de lichtste onderdelen. Remmen zijn voorzien van schijven, schakelen gaat elektrisch. Zo’n fiets weegt nauwelijks 7 kilo.  De heren rijden op de merken als Cervelo en Merckx. Dan is er natuurlijk de onvermijdelijke vraag over doping. Ja, dat ligt gevoelig ook in het amateurwielrennen. Er zijn geen controles vertellen de heren en Troostwijk vraagt met een stoute blik in zijn ogen of ik zijn contacten met de Italiaanse wonderdokter Ferrari stil wil houden.

wondermiddel

Dr Ferrari hielp Lance Armstrong aan zeven tourzeges. Alles voor het podium. Troostwijk laat me een reepje zien. “Dit zijn onze stimulerende middelen”.  Het heet Bloks en in combinatie met een bidon met water vormt dit het Nederlandse wondermiddel. Nu maakt uw verslaggever zich toch een beetje zorgen. Wellicht wat achterdochtig, maar is de vrees niet terecht dat het Engelse of Israëlische team wel degelijk wat ‘Italiaanse adviezen’ heeft ingewonnen en dat alle Bloks ten spijt er opeens een renner van de concurrentie wel erg makkelijk versnelt op dat laatste colletje. Laten we hopen van niet, dan is het podium oranje en winnen we goud in alle leeftijdscategorieën. Ik wil nog vragen of ze bij winst bij de koning langs mogen, maar dan zijn de heren al vertrokken…


cover: de wielerploeg met van links naar rechts: Schabraq, Troostwijk, Usiskin en Hasselman; alle foto’s Ilan Roos

Over Ilan Roos 20 Artikelen
Ilan Roos (Tel Aviv, 1965) is managementconsultant op het gebied van branding en marketing. Hij studeerde economie en communicatiewetenschap aan de Universiteit van Amsterdam. Ilan is sportfanaat en zelfbenoemd challekoning van de Amsterdamse Pijp, waar hij met vrouw en zonen woont.

2 Comments

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*