Wat een heftige TV-avond afgelopen maandag. Zappend langs zes zenders ging het over de notaris, het briefje, de Joodsche Raad en het coldcaseteam. Op alle zenders kwamen de portretten van Otto en Anne langs.
Deze 17de januari werd dat afgewisseld met de lachende tronies van de viespeuken van The Voice. Dan ging het over entertainment, de bandleider, het jurylid en de meisjes…
“Waarom kom je er nu pas mee” vroeg de cynische journalist Kees van der Spek aan een slachtoffer dat zo moedig was live op TV haar relaas te doen over aanranding bij The Voice. Kort daarvoor bewierookte deze Van der Spek het coldcaseteam dat het verraad van de onderduikers op de Prinsengracht opgelost zou hebben. Stoere mannen en stoere woorden (coldcase, FBI, Artificial Intelligence, big data) werden afgewisseld met de kwetsbare slachtoffers zoals Nienke, een Limburgs meisje dat als 19-jarige de finale haalde van The Voice.
Zij antwoordde Van der Spek besmuikt dat ze een zestig paginalang contract moest ondertekenen waarvan ze veel niet begreep, alleen dat “als ik zou praten, ik 10.000 euro moest betalen met elke dag 2500 daar bovenop. Dat geld heb ik helemaal niet”. Mensen die machtsmisbruik niet snappen, begrijpen het nu misschien.
rollercoaster
Ik werd heen en weer geslingerd tussen mededogen met deze meisjes, boosheid op die lachende entertainment mannen en al dat heftige nieuws over de familie Frank dat geen nieuws bleek te zijn, maar een marketingscampagne. Een rollercoaster aan beelden, woorden en gevoelens dat dagenlang aan zou houden.
Het ging maar door op alle zenders. Gelukkig waren er wijze mensen als Ronit Palache en onderzoeksjournalist Hans Knoop. Hij vertelde nuchter dat de theorie van dat coldcaseteam op los zand is gebaseerd, omdat een onderduiker die een briefje in 1944 naar de SD zou hebben doorgespeeld zeer onwaarachtig is. Palache benadrukte dat 85% schuldig echt onschuldig is, en dat we geen naam moeten bezoedelen als er geen hard bewijs is. Zij voegde daar de vraag aan toe “waar is dit goed voor, waarom moet iets dat nooit honderd procent zeker is, worden onthuld”?
miljoenen verdiend
Die vraag werd indirect beantwoord. Het boek Het Verraad van Anne Frank (“wat een walgelijk dubbelzinnige titel”, aldus Palache) werd die maandag in 25 landen uitgebracht. Er stond een miljoen euro boete op een ieder die het embargo zou doorbreken. Dat betekent dat geen enkele enkele recensent , commentator of gast in een talkshow voor verschijning een deskundige kon raadplegen.
Net zoals die meisjes van The Voice werden deze mensen gechanteerd met torenhoge boetes als zij hun mond niet zouden houden.
Over het hoofd van de familie Frank worden er miljoenen verdiend, het gaat maar door.
En nu een joodse notaris is aangewezen als de verrader is het mediafeest helemaal compleet. Zó spectaculair, hoor ik de programmamakers denken. Dit is nog eens nieuws, ‘ze’ hebben het zélf gedaan – breaking news in tientallen landen. In Nederland op alle kanalen.
Dead Jews
People Love Dead Jews, om met auteur Dana Horn te spreken. In dit onlangs verschenen boek vraagt Horn zich af waar die fascinatie met dode joden toch vandaan komt. Vermoorde joden die steeds weer tevoorschijn komen als het over de ergste menselijke gruwelen gaan, terwijl er tegelijkertijd zo weinig belangstelling is voor levende joden.
En, voeg ik daar aan toe, belangstelling voor de joodse tradities, cultuur en bijdragen aan een rechtvaardige wereld – onderwerpen die we centraal stellen in deze krant. In Nederland, waar Anne Frank haast heilig is verklaard, is daar geen of nauwelijks belangstelling voor. Men heeft geen idee wat Rosj Hasjana betekent, wat een seider is, waar het woord chanoeka voor staat. Wat een contrast met deze media-aandacht voor de Joodsche Raad en het vermeende verraad van een notaris die in doodsnood 78 jaar geleden wellicht rare sprongen maakte.
rusten
Laat de familie Frank rusten, riep ik tegen de TV. Herdenk de Holocaust, vergeet nooit de gruwelen, onderwijs de jongeren, maar laten we ons nu richten op het leed dat meisjes en jonge vrouwen wordt aangedaan. Nu in onze entertainment wereld. In dit land waar normen over wat wel en wat niet kan steeds verder zoek lijken te zijn. Een cultuur waar ‘heren’ een gentlemen’s agreement hebben om met een omerta hun gedrag te bedekken.
Boos
Daar word ik boos over, net zoals de wijze mensen van het online programma Boos van Tim Hofman. Hij gaf deze jonge vrouwen het podium dat ze verdienen. Entertainment big boss De Mol blijkt zich vooral op te winden over het feit dat de omerta is doorbroken, dat zijn imperium wankelt. Deze alpha man is nu aan zet om dit soort misstanden in al zijn programma’s en op al zijn zenders aan te pakken.
Op al die zenders mag er wat mij betreft meer tijd worden vrijgemaakt voor de rijke cultuur van levende joden.
cover: Volkskrant voorpagina 17 januari 2022 en screenshot Op1
Kol Hakawod, als een spijker Joods was dan was deze op z’n kop !
!
Fascinerend,die krantenpagina met een foto waarop beide ‘zaken’ worden vermeld.
Uitstekend verwoord Bloom. Dank
Omein
Goed artikel, volkomen terecht, er is al veel over geschreven, maar goede wens om veel meer Joodse cultuur te laten zien , op die manier de onwetende massa te laten genieten van onze bijzondere geschiedenis die de basis vormt van onze westerse cultuur.