Tsahal verandert van karakter nu het seculier zionisme blaadje voor blaadje wordt weggeblazen

De glorietijd van Tsahal, het Israëlische leger, is voorbij. Soldaten werden na de oorlog van 1967 op handen gedragen, kregen voorrang in het openbaar verkeer en waren, als het uniform weer in de kast was opgeborgen, trotse burgers. Dat was na die wonderlijk snelle overwinning in zes dagen op drie Arabische legers in de zomer van 1967. Die glans werd doffer na de oorlog in oktober 1973 toen Israel zich liet verrassen en de minister van defensie Moshe Dayan in een pessimistische bui zelfs ‘Het Derde Huis’ in groot gevaar achtte.

De op een smadelijke vlucht uitgelopen invasie van Zuid-Libanon in 1982 en weinig succesvolle militaire operaties in de Gazastrook hebben, evenals de strijd tegen twee Palestijnse intifades  (1987 en 2000), het prestige van het leger aangetast.

In die glorieuze dagen na 1967 was het een schande als je je onttrok aan de dienstplicht. Normaal is het nog niet, maar als je nu weigert te dienen, om welke reden ook, word je niet meer door de maatschappij uitgekotst.

Een opinieonderzoek door het Israëlisch democratisch instituut, gepubliceerd op 24 november in Haaretz, wijst uit dat voor de eerste keer een meerderheid van de Israeli, 46.8 procent tegen 42.3 procent, kiest voor een beroepsleger in plaats van een op dienstplicht gebaseerd leger.
Minder dramatisch maar toch significant, geeft dit onderzoek aan dat het vertrouwen in het leger is teruggevallen van negentig procent naar 81 procent.

Dat 31.7 procent van de ondervraagden kritiek heeft op de manier waarop het leger omgaat met de soldaten en hun problemen is ook een indicatie dat het vertrouwen in het leger afneemt. Er heerst onder de soldaten ontevredenheid over de kwaliteit van de dagelijkse kost en het vervoer van en naar de legerbasis. Dat zijn geen cruciale problemen, maar tasten wel de bereidheid aan zich voor het leger in te zetten. Omdat Tsahal een burgerleger is, druppelt dat gevoel van onbehagen de maatschappij binnen. Het is thuis en in de cafés het gesprek van de dag als er tenminste geen militaire operaties plaatsvinden.

operationele kwaliteit

De generaals kunnen echter tevreden zijn dat een grote meerderheid van tachtig procent een hoge pet op heeft voor de operationele kwaliteit van Tsahal.

Het opinieonderzoek naar de relatie tussen bevolking en het leger gaat mijns inziens voorbij aan de verandering van het karakter van het leger door het toenemende gewicht van kolonisten in de rangen van de gevechtseenheden en in de samenstelling van de legerleiding.

Dienstplichtige jongeren uit nederzettingen in Judea en Samaria zijn doorgaans geïndoctrineerd in de ‘ondeelbaarheid-gedachte’ van Erets-Israel en daardoor fanatieker en strijdbaarder. Voor hen is ‘dienen’ een Joodse ereplicht terwijl naar mijn observatie dat bijzondere gevoel in Israel zelf (binnen de bestandsgrenzen van 1967) wegebt.

Indien die observatie juist is, is dat het begin van een tweedeling van Israel in het ‘oude Israel’ en het ‘nieuwe Israel.’

mannen met keppeltjes

Volgens een statistisch gegeven zal 33,3 procent van de Joodse Israelische bevolking in 2050 religieus zijn. 

Een persoonlijke noot: toen ik van 1965 tot 2003 in Israel woonde en werkte was het uitzonderlijk dat in de TV-journaals en andere uitzendingen mannen met keppeltjes op het scherm verschenen. Nu is dat normaal. Voor mij een indicatie dat Israel echt aan het veranderen is. Voor het eerst is er een keppeldragende eerste minister Naftali Bennett. Het wachten is op de eerste chef-staf die een keppel draagt. Ik heb niets tegen keppeldragers, maar dat ze naar voren komen is een aanwijzing van een andere wind die over het Joodse land waait. Het seculiere zionisme wordt blaadje voor blaadje weggeblazen.