Artem Dolgopyat is een Israelische turner. Hij is nogal goed op het onderdeel ‘vloer’. Voor de minder ingewijden: het gaat er om in 90 seconden te tonen hoe je het lichaam in alle mogelijke standen en luchtposities kan manoeuvreren op een mat van 12×12 meter. Dolgopyat rijgt met ogenschijnlijk gemak de dubbele salto’s, gestrekte salto en schroeven aan elkaar. Tijdens de Olympische Spelen 2020, drie weken geleden, won hij de gouden medaille. Geheel terzijde en ook niet ter zake doende, maar die Japanners hebben dus alle bordjes verkeerd gemaakt, want het is echt 2021.
Geboren in Dnipropetrovisk
Dolgopyat is een held in Israel en tegelijkertijd een tweederangs burger. Hij heeft dan wel een gouden plak, maar hij hoort er niet bij. Hoezo? Dolgopyat werd geboren in Dnipropetrovisk, u weet wel, dat plaatsje in Oekraïne. Op zijn twaalfde emigreerde hij met zijn joodse vader en niet-joodse moeder naar Israel. Dat was in een van de emigratiegolven die door de Israëlische overheid met succes zijn opgezet om meer joden uit de diaspora naar Israel te halen. Ook als je niet helemaal halachisch joods bent (of helemaal niet) maakt Israel je graag tot staatsburger. Zo werd Artem Israeliër, diende in het leger en werd wereldberoemd Israelisch turner. Het Israelische volk gaf een uitzinnig en warm welkom bij terugkomst uit Tokyo. Artems gouden medaille is een gouden medaille voor Israel. Of toch niet helemaal….
Wel lenig, niet joods
Nu heeft Artem al een tijdje verkering met de charmante Maria Seikovitch. Ze willen trouwen want, zo beval de moeder van Artem in de Washington Post, “ik wil kleinkinderen”. En aangezien je moeder (joods of niet) altijd haar zin krijgt wil Artem dat ook. Maar eerst even trouwen. Of toch niet? Artem mag niet trouwen in Israel want hij is niet joods genoeg. In Nederland en het gros van de ‘beschaafde’ wereld trouwt men via een burgerlijk huwelijk. Voor een extra feestje kan je dat nog eens over doen in de sjoel, de moskee of de kerk. In Israel is het staatsmonopolie voor trouwen ge-outsourced aan het opperrabbinaat. En die vinden Artem wel lenig, maar niet joods. Wat voor Artem geldt is ook de realiteit van de dag voor christelijke, Arabische en homosexuele Israëli. Het land van melk en honing is overigens in goed gezelschap, want ook buurlanden als Iran, Irak, Syrië en de golfstaten hebben vergelijkbare regelingen. Dat schept een band.
Aryeh Deri geen Israeliër?
Maar er is hoop. Israëlische politici zoals Yair Lapid, vice en beoogd minister-president spreken zich uit voor het wijzigen van de huwelijkswetten: “het is onverteerbaar dat iemand kan strijden om onze eer, Israel kan vertegenwoordigen en voor ons kan winnen, maar niet in ons land kan trouwen”, aldus Lapid in de Jerusalem Post. Ook de publieke opinie maakt een dubbele schroef. Een recente peiling wees uit dat een meerderheid van de Israëli voor het gelijk behandelen van alle vormen van huwelijken is. Orthodoxe Shas partijleider Aryeh Deri maakte de fijngevoelige opmerking dat Artem wel goud kan winnen, maar dat hem dat nog niet tot jood maakt. Je zou kunnen pleiten dat Deri geen Israeliër is: hij is wel joods maar wil in tegenstelling tot Artem Dolgopyat niet dienen in het Israelische leger. De oplossing is natuurlijk de invoering van een burgerlijk huwelijk, maar de sleutel daarvoor ligt (goed verstopt) bij de orthodoxe partijen in de Knesset.
cover foto: Dolgopyat werd bij terugkomst in Israël opgewacht door zijn vriendin AFP
Origineel, geestig, relevant stuk!
Tis ook niet voor niets dat dna tests in Israel verboden zijn 😊
De sleutel voor een burgerlijk huwelijk ligt niet meer bij de orthodoxe partijen in de Knesset. Geen van die partijen behoort tot de nieuwe coalitie. Ik verwacht dat het orthodoxe monopolie over het huwelijk door de huidige regering doorbroken zal worden.