De leukste programma’s die je als madriech op Haboniem kon geven, waren die waarbij je de chanichiem in de maling kon nemen. Zo vertelden we de chanichiem eens dat er een nieuwe politieke partij was opgericht in Nederland en vroegen hen wat ze van de partijstandpunten vonden. Een verkiezingsprogramma was zo geschreven: we kopieerden enkele uitspraken van Geert Wilders, vervingen Moslim door Jood, hoofddoek door keppel en Koran door Tora. Klaar is Kees. De chanichiem waren woest. Een antisemitische partij in Nederland?
Ik moest eraan denken toen ik een paar dagen terug een post op social media zag van Nasrdin Dchar over het nieuwe verkiezingsprogramma van Geert Wilders. De PVV vindt zichzelf inmiddels blijkbaar een serieuze partij, want het verkiezingsprogramma telt dit jaar maar liefst 52 pagina’s. Maar het was Nasrdin vooral om de inhoud van het programma te doen: “Vervang het woord islam in jodendom, Moslim in Jood en hoofddoek in keppel en we hebben te maken met de ergste vorm van antisemitisme die er is,” schreef hij. Terecht? Oordeel zelf. Je krijgt dan zinnen als: “Een land zonder keppels maar met oer-Hollandse gezelligheid.” Of: “Verbod verspreiden judaïstische ideologie (Joodse scholen, synagoges, Talmoed)”. Een verbod op de Talmoed en het sluiten van synagogen en Joodse scholen, zie je het voor je?
Nasrdin heeft een punt, vind ik. En tegelijkertijd voel ik mij een beetje ongemakkelijk bij zijn post. Enkele weken geleden was er ophef over een cartoon in de Volkskrant, waar Zwarte Piet werd vergeleken met een discriminerende karikatuur van een orthodoxe Jood. Waarom is het altijd nodig om de Joden erbij te halen om een punt te maken in het publieke debat, was een veelgehoord argument in mijn omgeving. En ook daar zit iets in. Er zijn ook best andere argumenten te bedenken om aan te tonen hoe verderfelijk het gedachtegoed van de PVV is. Maar blijkbaar zit er een kracht in het trekken van een vergelijking met de haat en uitsluiting waar Joden eeuwenlang mee te maken hebben gehad. De wetenschap waar dergelijke haat in het uiterste geval toe kan leiden, is in Nederland hét referentiepunt in het denken over uitsluiting en discriminatie, antisemitisme het ultieme taboe.
Wanneer Nasrdin schrijft dat ‘haat tegen alles wat met de islam te maken heeft is genormaliseerd,’ en de gemiddelde kiezer het niet eens opmerkt, heeft hij volkomen gelijk. Als de vergelijkingen met Joden helpen om ervoor te zorgen dat het wél wordt opgemerkt, dan ben ik best bereid mij af en toe een beetje ongemakkelijk te voelen.
Mooie column Asjer. Soms moet je inderdaad zaken met elkaar vergelijken om tot een andere invalshoek of een helder beeld te komen. Ook al doe je bij iedere vergelijking af aan het unieke van de zaken die je met elkaar vergelijkt. En inderdaad, voor dit doel, een inclusieve samenleving, wil ik me ook wel af en toe ongemakkelijk voelen.